Piękne Dwory

Do starego, skromnego dworu zbudowanego dla Bojanowskich w 1835 roku architekt Roger Stawski dobudowa) w 1908 roku na życzenie Bernarda Sypniewskiego nowy, bardzo ładny dwór w stylu polskim, parterowy, z mieszkalnym piętrem ukrytym w okazałym dachu mansardowym. Część środkowa poprzedzona okazałym czterokolumnowym portykiem i nakryta typową dla Stawskiego wysoką wystawą łamanego dachu. Oryginalne alkierze na […]

Niepiękna, ale za to oryginalna i „nowoczesna”, zrywająca z dotychczasową tradycją historyzującego budownictwa rezydencjonalnego i spoglądająca w stronę nadchodzącego modernizmu, willa-dwór z 1900 roku, wzniesiona dla Tytusa Skarbka-Malczewskiego. Na planie wieloboku, piętrowa, z dolną kondygnacją boniowaną i wejściem poprzedzonym czterokolumnowym gankiem i schodami. Młodocin został wymieniony w Liber Beneficiorum prymasa Jana Łaskiego z 1523 roku. […]

Ładny, parterowy dwór z około połowy XIX wieku, nakryty dachem dwuspadowym, z szerokim piętrowym ryzalitem na osi zwieńczonym trójkątnie. Zarówno wejście, jak sąsiednie duże okna, mate okienka na piętrze oraz wnęki między nimi zamknięte półkoliście. Pozostałe okna zwieńczone odcinkami belkowania. Narożniki oraz dolna część ryzalitu boniowane. Dwór w Grabianowie jest przykładem dobrej klasycyzującej architektury niedużej […]

Bardzo rzadki przypadek dworu wzniesionego w latach trzydziestych XX wieku. Bardzo prosty, piętrowy, z wejściem na osi, nakryty dachem czterospadowym z okienkami powiekowymi. Z boku przybudówka, być może pozostałość wcześniej stojącego tu budynku. Jak wspomina prymas Jan Łaski w swej Liber Beneficiorum z 1523 roku, Marulewy otrzymały od księcia kujawskiego Ziemomysła prawo niemieckie w 1223 […]

Ładny, obszerny, piętrowy dwór z 1910 roku, o prostej, szlachetnej bryle, z półokrągłym gankiem, nad którym taras, nakryty dachem mansardowym ze zgrabną wystawką. Zakrzewo występuje w dokumentach co najmniej od 1320 roku, kiedy to zostało nadane cystersom z Paradyża. W XVII wieku należało do Chłapowskich, w XVIII do Mielęckich, w XX wieku do Wierzchowieckich, w […]

Później należało do Malechowskich herbu Habdank, a w XVII wieku do Grodzickich. W 1694 roku nabyte zostało przez burgrabiego poznańskiego Przectawa Potockiego. W końcu XIX wieku z dóbr Potockich z Będlewa powstała ordynacja. Bolesław Potocki z Będlewa, dla którego wybudowany został pałac, udziałowiec słynnego banku Kwilecki, Potocki i S-ka, za swe zasługi dla wiary i Kościoła otrzymał od papieża Leona XIII dziedziczny tytuł hrabiowski. Aktywny społecznie na wielu polach ofiarował też plac w Poznaniu pod Teatr Polski, zwany stąd Teatrem w Ogrodzie Potockiego. W roku 1912 ordynatem na Będlewie był hr. Józef Potocki [...]

Najlepszym tego przykładem jest zbudowana w 1866 roku dla Bolesława Potockiego rezydencja w Będlewie, która, choć posiada wiele średniowiecznych form, jest bardziej wygodnym pałacem aniżeli obronnym zamkiem. Ładny neogotycki pałac jest harmonijnym konglomeratem mniejszych i większych brył – wież, przybudówek, ryzalitów. Jego piętrowa część środkowa została podkreślona murowanym arkadowym gankiem mieszczącym główne wejście do pałacu [...]

Parterowy, z okazałym piętrowym ryzalitem zwieńczonym trójkątnie, nakryty wysokim łamanym dachem, w którym mieszkalne piętro. Wytomyśl występuje w dokumentach co najmniej od 1250 roku. W XVI wieku miał tu swoje działy Marcin Ostroróg Lwowski. Później miejscowość należała do Opalińskich, pod koniec XVII wieku do Unrugów, w XVIII i XIX wieku do Szotdrskich [...]